HET AMAZONE PROJECT

In onze werkruimte The Gate liggen twee inkijkfolders. Eentje met als titel Project Tomar en eentje met The Amazon Project. Twee projecten waar we hier aan willen werken (en er zijn er meer…). We hadden het niet zo gepland, maar het is vanzelf zo gegroeid dat ik ons project in Tomar in beweging heb getrokken en dat Ton het Amazone-project laat ontstaan. In onze pogingen om te leren samenwerken – wij, twee eigenzinnige einzelgänger – is dit wel een mooie verdeling. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid, terwijl we samen achter beide projecten gaan staan.

De Amazone roept namelijk niet enkel Ton, maar ook mij. Rond mijn dertigste bezocht ik al reizende bijna ‘toevallig’ een aantal belangrijke krachtplekken: de piramides in Mexico en het Amazonewoud in Brazilië, in het westen. De Borobodur in Indonesië en Temple of the Tooth op Sri Lanka, in het oosten. De Tafelberg in Zuid-Afrika, in het zuiden. Alleen het noorden leek te ontbreken, al herinnerde ik me bij het bezoek van onze Zweedse vrienden vorige week, dat ik rond mijn dertigste voor mijn werk ooit in Stockholm ben geweest en het huis van Pippi Langkous heb bezocht. Toegegeven, dat is een bedevaartsoord van een heel andere orde, maar toch. Je hebt goden en je hebt held(inn)en. Beiden moeten er zijn. ;-)

Maar terug naar de Amazone. Ik kan de sfeer van dat woud dat ik toen bezocht nog zo oproepen; de intensiteit, de samenhang der dingen, alsof alles daar – water, planten, bomen, insekten, dieren – aan elkaar geweven is door een zinderend web van leven. Toen we enkele jaren geleden de grote 11:11 Ceremonie voorbereidden die we zouden houden op Mount Schiehallion in Schotland, was het Amazonewoud in de geest al erg aanwezig. Ik leidde toen online een aantal Aarde-Beraden en het regenwoud en de levende Mother Tree uit de prachtige film Avatar drongen zich toen regelmatig aan ons op. Het waren toen coronatijden en het werd ons nog maar eens duidelijk dat als we de natuurlijke longen van de Aarde bleven aanvallen, ook de onze vroeg of laat aan de beurt zouden komen. Of de oorzaak nu man-made of nature-made is, het virus kwam ons levend organisme binnen en de angst om geen adem meer te kunnen halen, nam onze collectieve geest over. Maar niemand die toen luidop over het regenwoud repte.

Het werd me zo duidelijk hoe alles in deze wereld met elkaar verbonden is. Hoe de natuur een spiegel is van onszelf en hoe het uitvergroot wat we in onszelf niet kunnen zien...

En toch werd voor mij nog maar eens duidelijk hoe alles met alles verbonden is. Hoe het leven zelfs symbolisch tot ons spreekt en ons via zulke parallellen laat weten wat er aan de hand is. Onze longen hebben niet voor niets de vorm van de vertakkingen van een boom, walnoten hebben niet voor niets de vorm van hersenen, tomaten de vorm van de vier kamers van ons hart. De natuur laat ons zien wat wij nodig hebben om elk onderdeel van ons lichaam, en zo onszelf, te laten gedijen. Omdat we één zijn met dat grotere organisme. De Aarde en alles wat erop leeft en beweegt, is onze spiegel, zij vergroot uit wat we in onszelf niet kunnen zien.

Maar ondertussen breken we – vanuit hebzucht, maar vooral vanuit een onbewustzijn – die eenheid verder af. Ook in onszelf. Vanuit het gescheiden wereldbeeld dat we al vele eeuwen koesteren, blijven we alles zien als eenheden die met elkaar in strijd moeten gaan, om te overleven. We vallen elkaar en de andere aardlingen aan, niet om het geheel te behouden vanuit een soort van natuurlijk evenwicht, maar uit zelfbescherming en om zelf te overleven. Of dat hopen we dan toch. Tevergeefs. Want als we er echt van uitgaan dat alle anderen ons vijandig gezind zijn – en wat we denken creëren we – ontstaat alleen maar meer strijd, stress, puin en dood rondom ons. En sterft zo onze biotoop, het organisme waarvan we deel zijn, uiteindelijk af – en zo uiteindelijk ook wij. “Pas als de laatste vis gevist is en de laatste boom geveld, zal de mens begrijpen dat hij geld niet kan eten…”

Voor mij staat de Amazone symbool voor die grote samenhang. Voor het besef dat in een organisme alle onderdelen van belang zijn voor het overleven van het geheel.

Voor mij staat de Amazone symbool voor die grote samenhang. Voor het besef dat in een organisme alle onderdelen van belang zijn voor het overleven van het geheel. Dat geldt voor de interconnectedness tussen mens en planeet, maar ook tussen mensen onderling. Hoe verschillend we ook zijn. We kunnen niet allemaal hart, of hersenen, of huid, or rode bloedcel zijn – net zoals alle cellen in ons lichaam hebben we allemaal een andere taak. We hebben witte bloedlichamen nodig die hevig strijden tegen vervelende indringers. We hebben vervelende indringers nodig om ons te laten weten dat we in onevenwicht waren. We hebben ook hormonen nodig om ons op tijd en stond weer tot rust te brengen en te kalmeren. En we hebben huidcellen nodig die de boel bijeenhouden... Langzaam groeit het besef dat als we homogeniteit nastreven – zeg maar: allemaal succesvolle, blanke mannen in pak – we met z’n allen ten onder zullen gaan. Ja, ook de mannen in pak. En dat als we de natuurlijke heterogeniteit durven toe te laten – de pure expressie van wie we vanbinnen zijn – we een actief en levend geheel kunnen ontwikkelen. In verbinding met de natuur, die ons spiegelt en voedt en weer heelt wanneer nodig.

Maar daarvoor moeten we eerst in een verbonden wereldbeeld durven te geloven en ons radikaal met elkaar durven te verbinden, ongeacht de verschillen, van ras, van geslacht, van afkomst, van mening. Daar gaat voor mij in eerste instantie 20 november 2025 over, de dag waarrond ons Amazone Project draait. Die dag willen we met zoveel mogelijk mensen een wereldwijde ceremonie houden voor de Aarde. Maar een collectieve ceremonie voor de Aarde is voor mij ook een collectieve ceremonie voor de mensheid. En hopelijk is het project binnenkort niet meer van Ton, ook niet meer van Ton en mij, of van Ton en mij en onze dierbare vrienden Eran, Veerle en Yves … maar van ons allen.

Wil je meer weten over het Tomar of Amazone Project, stuur me een mailtje op anne.wislez@telenet.be en ik stuur je de e-brochure.